Poranny chłód miał w sobie coś wiosennego, choć kalendarz stanowczo wskazywał na koniec lutego. Przed budynkiem Szkoły Podstawowej nr 7 z ziemi zaczęły wyglądać pierwsze, nieśmiałe źdźbła trawy, a słońce ślizgało się po oknach tak, jakby zaglądało do środka z pytaniem: co dziś gracie? Na korkowej tablicy w holu, między ogłoszeniem o konkursie recytatorskim a grafiką dyżurów w stołówce, zawisł nowy plakat. Alan Tokarz, trzymając w dłoni kanapkę i opierając drugą nogę o kaloryfer, przeczytał głośno: Szkolny turniej baseballowy – piątek – drużyny 5-osobowe+1 pkt Fair-Play za złapanie piłki z wyskoku – Turniej kijem i piłką! – zawołał. – Biorę kij, biegam, wygrywam! – Czyli tak jak zwykle – mruknęła…

Poranek w Wierzbowie pachniał mrozem. Parkowe topole brzdękały drobnymi sopelkami, a chudy księżyc dogasał jeszcze nad dachem Szkoły Podstawowej nr 7, gdy Alan Tokarz poczuł, że ten dzień niesie coś więcej niż zwykłą lekcję. Na korkowej tablicy, pomiędzy afiszem o zbiórce kasztanów a planem dyżurów bibliotecznych, wisiał świeżutki plakat. Śnieżnobiała tafla, z której wyjeżdżał czarny krążek, głosiła: Międzyszkolny Puchar ZimyHokej 4 × 4 – lodowisko „Soplex” – sobota Zanim Alan zdążył wypowiedzieć choć słowo, obok wyrósł Kajetan Bayo – jeszcze niższy niż zwykle przez ciężki plecak i zsuniętą na oczy zeszłoroczną czapkę. – Zmarznięte piegi Basi na patyku! – zawołał teatralnie. – Puchar Zimy, a my bez łyżew w rozmiarze…

Wtorkowy poranek w Szkole Podstawowej nr 7 zaczął się od niespodzianki. Kiedy Drużyna Asów przyszła na lekcję wychowania fizycznego, zastała drzwi do głównej hali zaklejone taśmą z napisem: „UWAGA – MALOWANIE!” – Chyba nasza hala poszła do SPA – mruknął Kajetan, zerkając na plakat ze smugą farby. Trener Wiktor Sawicki tylko wzruszył ramionami i poprosił uczniów, by poszli za nim do starszego, rzadko używanego skrzydła. Tam, pod niskim sufitem i żyrandolami jak z lat dziewięćdziesiątych, czekała niewielka sala z pachnącą lakierem boazerią i stojakiem na notatki. Na tablicy wisiała jedna kartka: +1 pkt do Rankingu Fair-Play za dwa asy serwisowe Alan Tokarz przeczytał to głośno, aż echo poniosło słowo „as”…

Plakat, który ktoś przypiął do tablicy ogłoszeń tuż obok sekretariatu, lśnił świeżym atramentem:Turniej koszykówki pięciu na pięciu – eliminacje jutro, sala gimnastyczna. Alan Tokarz zatrzymał się przed afiszem z piłką pod pachą i przeczytał dwie linijki na głos, żeby przyciągnąć uwagę kolegów. Basia Płonka stanęła obok niego, poprawiła okulary w miętowych oprawkach i odgarnęła kosmyk włosów, jakby skanowała regulamin w poszukiwaniu drobnego druku. – Zwycięzca dostaje trzy punkty do rankingu Fair Play – zauważyła. – A dodatkowy punkt jest za… osiem asyst. – Brzmi jak wyzwanie. Niech będzie – uśmiechnął się Alan, przybijając piątkę Kajetanowi. Daria Kaczmarek ostrożnie odpięła kartkę, skopiowała zasady do zeszytu i wsunęła plakat z powrotem pod…

Ostatni dzwonek przed długą przerwą rozległ się w korytarzu Szkoły Podstawowej nr 7 jak dźwięk gwizdka sędziego. Alan Tokarz – noszący przydomek Turbo, odkąd nauczyciel WF-u pochwalił jego sprinterskie tempo – przerzucał z ręki do ręki piłkę do nogi. Obok niego szła Basia Płonka, którą rówieśnicy nazywali Profesorem. W miętowych oprawkach jej okularów błyszczało cierpliwe spojrzenie kogoś, kto bardziej ceni strategię niż szybkość. Za tą parą podskakiwał Kajetan Bayo – dusza towarzystwa z dredami związanymi w krótką kitkę – a tuż za nim podążała Daria Kaczmarek, zafascynowana tym, jak jej smartwatch liczy każdy krok. Igor Leśniewski, masywniejszy od kolegów, niósł dwa bidony i wymieniał półgłosem żarty z cichą Zośką Bałtycką,…