Letnie słońce powoli chowało się za horyzontem, ale ciepłe powietrze wciąż wypełniało ogród państwa Szymańskich. Julka, Jakub i Antek po powrocie od babci postanowili więcej czasu spędzać w ogrodzie. Ten wieczór był doskonały na wyjątkową przygodę – spanie pod gołym niebem. Ich plan był prosty, ale ekscytujący: rozbić namiot w ogrodzie i spędzić całą noc, obserwując gwiazdy.

– Rozbijemy namiot tuż przy starej wiśni – zaproponował Antek, pokazując miejsce, które wydało mu się idealne.

– To świetny pomysł! Kiedy rano wstanie słońce, będziemy mieć przyjemny cień – zgodziła się Julka, niosąc w rękach śpiwory i poduszki.

Jakub, który zawsze był dobrze zorganizowany, przyniósł plecak pełen niezbędnych rzeczy. Znalazły się w nim trzy latarki, atlas gwiazd, a nawet mały teleskop, który dostał na urodziny. Był gotów na każdą ewentualność.

– Najpierw musimy rozłożyć namiot – przypomniał rodzeństwu, rozkładając wszystkie elementy na trawniku. Dzieci zabrały się do pracy. Najpierw przymocowały podłogę, a potem zaczęły montować stelaż, śmiejąc się i żartując przy każdym nieoczekiwanym wietrze, który przewracał ich konstrukcję.

– Zobaczcie, jak świetnie nam idzie! – krzyknął Antek, gdy namiot był gotowy.

Julka wnosiła do środka śpiwory i poduszki, starannie układając je na podłodze namiotu. Antek przyniósł lampki solarne, które rozstawił wokół namiotu i stworzył w ten sposób magiczną, migoczącą aurę.

– To będzie nasza nocna baza – powiedziała Julka, z dumą podziwiając ich dzieło. – Teraz musimy przynieść przekąski.

Jakub pomyślał i o tym. Szybko podał jej torbę pełną smakołyków: kanapek, owoców i ciastek. W środku był nawet termos z ciepłą herbatą. Wszystko było gotowe na ich nocną przygodę.

– Wszystko wygląda idealnie! – zawołał Antek, gdy skończyli przygotowania. – Teraz możemy cieszyć się wieczorem i poczekać na gwiazdy.

Dzieci usiadły na kocu przed namiotem, podziwiając zachód słońca i rozmawiając o tym, co mogą zobaczyć na nocnym niebie. Czekając na zapadnięcie zmroku, dzieliły się historiami i marzeniami, aż w końcu niebo zaczęło przybierać ciemniejszy odcień granatu, a pierwsze gwiazdy pojawiły się na horyzoncie.

Nadszedł czas na główny punkt programu – obserwację gwiazd.

Gdy niebo stało się całkowicie ciemne, Julka, Jakub i Antek byli gotowi na obserwację nocnego nieba. Jakub ustawił teleskop, kierując go na pierwsze widoczne gwiazdy, podczas gdy Julka i Antek wygodnie rozłożyli się na kocu, przygotowując się na niesamowitą noc pełną odkryć.

– Spójrzcie tam, to jest Wega! – zawołał Jakub, wskazując na jasną gwiazdę wysoko na niebie. – Wega jest najjaśniejszą gwiazdą w gwiazdozbiorze Lutni.

Julka przymknęła oczy i próbowała sobie wyobrazić lutnię. Oczami wyobraźni starała się połączyć gwiazdy w odpowiedni kształt.

– Wega jest naprawdę piękna – powiedziała z zachwytem.

– A tam, widzicie te dwie grupy gwiazd? To Wielki Wóz i Mały Wóz – dodał Antek, pokazując na niebo. – Wielki Wóz jest częścią gwiazdozbioru Wielkiej Niedźwiedzicy, a Mały Wóz prowadzi nas do Gwiazdy Polarnej.

Jakub przejął teleskop, kierując go na inny punkt na niebie. – Spójrzcie na Jowisza! – zawołał z podekscytowaniem. – Widać go teraz bardzo wyraźnie. A tam, tuż obok, to Saturn z jego pierścieniami!

Julka spojrzała przez teleskop, zachwycona widokiem gazowych olbrzymów.

– Są niesamowite! Nigdy wcześniej nie widziałam planet tak wyraźnie – przyznała.

– Zgadza się, latem Jowisz i Saturn są dobrze widoczne z Polski – wyjaśnił Jakub, przekazując teleskop Antkowi.

– A co z gwiazdozbiorami? – zapytała Julka. – Jakie jeszcze możemy zobaczyć?

– No… na przykład Łabędź – odpowiedział Jakub, wskazując na kolejną grupę gwiazd. – Gwiazdozbiór Łabędzia jest bardzo charakterystyczny i widoczny w lecie. Widzisz tę jasną gwiazdę? To Deneb, jedna z najjaśniejszych gwiazd na naszym niebie.

Julka spojrzała w miejsce, które wskazywał Jakub, i próbowała wyobrazić sobie kształt łabędzia.

– Faktycznie, wygląda jak łabędź w locie – powiedziała z uznaniem.

Antek wskazał na inną część nieba.

– A tam, to chyba Herkules – stwierdził z wahaniem, starając się przypomnieć sobie, co czytał w atlasie. – Widzicie ten kształt, który wygląda jak trapez? To jego główna część.

– Tak jest – potwierdził Jakub. – Gwiazdozbiór Herkulesa jest jednym z największych na niebie. Też jest całkiem nieźle widoczny latem.

I tak rodzeństwo spędziło resztę nocy, odkrywając kolejne gwiazdy i planety, podziwiając piękno kosmosu. Namiot, przy którym obozowali, stał się centrum ich małego obserwatorium, a oni sami czuli się jak prawdziwi astronomowie odkrywający tajemnice wszechświata.

Gdy nadszedł czas na sen, szczęśliwe dzieci wczołgały się do namiotu. Ich głowy były pełne nowych wrażeń, a brzuchy – przyniesionych przez Jakuba przekąsek. Wspólnie zasnęły, marząc o kolejnych nocach spędzonych pod gwiazdami. Wierzyli, że ich ogród skrywa jeszcze wiele niesamowitych tajemnic do odkrycia.